Overcompensating (1. Sezon): Milenyal Kuirlerin Dolabından

OVERCOMPENSATING | Yaratıcı: Benito Skinner | Oyuncular: Benito Skinner, Wally Baram, Mary Beth Barone, Adam DiMarco, Rish Shah, Holmes, Corteon Moore, Connie Britton, Kyle MacLachlan, Owen Thiele | 33~37′ | Prime Video

Başkalarının hayatlarına burnunu sokmayı alışkanlık hâline getirmiş bir kültürün hâkimiyetinde, asırlardır yerinde sayan Orta Doğu coğrafyasına tatsız bir oto sansür uyguluyor Prime Video. Jeff Bezos’un bu bölgedeki ülkelerle kurduğu ticari ilişkileri de gözeterek başını ağrıtmamak isteyen dijital platform, seçtiği bölgesel yayın politikası sebebiyle daha önce de kimi kuir içerikli yapımları kitaplığından eksik tutmuştu. The Boys’da karşılaştığımız saçma sapan makaslamalardan, başka işlere ancak malum yerlerden ulaşabiliyor oluşumuza kadar uzanan bu tabloya şimdi Overcompensating de eklendi. Türkiye’de Prime Video kataloğunda yer almayan bu yeni komedi dizisi, bir Amerikan üniversitesini mesken tutuyor. Eşcinsel olduğunun anlaşılması korkusu iliklerine kadar işlemiş bir gencin, evinden uzakta kazandığı özgürlükle ilk defa kalp çarpıntılarına kulak vermesini ve bu yolda yaptığı irili ufaklı kazaları mizahi bir dille anlatıyor. Pandemi döneminde sosyal medya için ürettiği, ünlü taklitleriyle ismini duyuran Benito Skinner’ın yarı-otobiyografik dizisi; izleyicisini 2010’lu yılların başına, Glee’nin yaşı geçmiş milenyalleri dolaptan çıkardığı, Gossip Girl’ün sesinin her köşe başında yankılandığı, Lady Gaga’nın kuir bireyleri küresel ölçekte uyanışa geçirdiği o dönemin külliyatına ışınlıyor. Böylece yakın geçmişin üzerimizdeki etkisiyle garip bir “dönem işi” kimliği de kazanıyor.

Klasik Amerikan lisesi popülerinin aşırı heteronormatif klişelerine göre yaşayan Benny (Benito Skinner); futbol takımının gözde oyuncusu, okulun en başarılı öğrencisi ve mezuniyet balosu kralı unvanlarını geride bırakarak, önümüzdeki birkaç yılı tek başına geçireceği üniversite hayatına adım atıyor. İlk etapta yine önüne konulan “el kitabına” uymaya çalışıyor: Daha ilk günden biriyle yat, havalı partilere davetiye kap, alkol almanı sağlayacak sahte kimliği edin ve kalabalığa karış. Ancak derinlerde sakladığı benliği, ergenlik çağında yaptıklarının aksine, bu defa ezber edilmiş plana geçit vermiyor. Benny, hayatına potansiyel bir sevgili adayı olarak giren ama kısa sürede en yakın arkadaşına dönüşen Carmen’in (Wally Baram) desteği ve kalbini hızlandıran Miles’ın (Rish Shah) dürtüklediği içgüdüleriyle yavaş yavaş, kendi hızında, kabak çiçeği gibi açılmaya başlıyor. Bu yeni serüveninde yolunu etkileyen iki dış etken daha var: Ablası Grace (Mary Beth Barone) ve onun, hayatta zirvesini çoktan geride bırakmış, kaybetmeye mahkûm, toksik maskülenitenin yılmaz savunucusu sevgilisi Peter (Adam DiMarco).

Amerikan lise ve üniversite hayatı, okyanusun bu tarafında birebir bir karşılık bulmakta zorlanıyor. Ancak kuir kimliğin ötesinde, bir bireyin kim olduğunu ve ne istediğini keşfetme sürecinde, çevresinin hayallerine ne ölçüde temas ettiğine dair evrensel bir gerçeklik var ki, sanırım kimse buna itiraz edemez. Overcompensating’i, büyümekte olan genç bir adamın kendi yol haritasını çizme mücadelesi olarak özetlemek mümkün. Skinner’ın bu yolculuğu ilgi çekici kılmak adına elinde iki büyük kozu var. İlki, artık eskimiş bir perspektife yeni bir kapı aralıyor oluşu. Kendi komünitemiz içerisinde de heteroseksüel beyaz erkek muamelesi gören, hetero geçerliliğe sahip bir cis gay karakterin hikâyesini izliyoruz aslında. Ancak bunun yalnızca bir maske olduğunun bilincindeyiz seyirci olarak. Benny’nin bileklerine ağır gelen zincirleri söküp atabilmesi için destekçisine dönüşüyoruz. İkinci koz ise nostalji. Karakterlerin eğlenmek için dışarı çıkarken seçtiği kıyafetlerden, dilimize pelesenk olmuş şarkılara kadar; milenyallerin aşina olduğu ama çok da uzak olmayan bir geçmişi, gereksiz abartıya kaçmadan çok başarılı bir biçimde hatırlatıyor dizi bugünde geçiyor olmasına rağmen.

Tüm bu zamansızlığın ve klişe denizinden sağlam bir mizahla sıyrılmasının yanında, Overcompensating’in göze çarpan bir gerçeklikten kopukluk hissi de var. Gencecik karakterler, otuz yaş üzeri oyunculara teslim edilmiş. Bu durum, MTV’nin kimilerimiz için hit sayılabilecek Awkward dizisinin artık yirmilerinin başındaki o ışıldayan cildin ve toy postürün yerinde yeller estiği uzatma sezonlarını hatırlatıyor. Yine de bu tuhaflık zaman zaman tatlı bir meta hazza da dönüşebiliyor. 34 yaşındaki Adam DiMarco’yu büyümeye pek hevesli olmayan bir asalak olarak izlemek, bu açıdan oldukça keyifli. Skinner’ın fiziksel olarak başrol için çok uygun olmadığı aşikâr, ancak hikâyenin otobiyografik doğası sayesinde bu durum kolayca affediliyor. Wally Baram’ın sınırlı oyunculuk yetileri daha çok göze çarparken, öte yandan kaosun içinden bize Holmes tarafından canlandırılan Hailee gibi müthiş bir karakter armağan edilmiş olması kastingdeki tutarsızlıklara göz yummamıza neden oluyor. Rish Shah’ı izlemenin ne kadar keyif verdiğine, gözlerimizin nasıl bayram ettiğine değinmeme de gerek yoktur sanıyorum ki. Zaten dizide yer almasının temel amacı da bu.

Büyüse de lise yıllarında ya da erken yirmilerde yaşaması gereken deneyimleri gecikmeli olarak yaşayan ve bu yüzden yaşıtlarıyla aynı evrende olmayı bir türlü kabullenemeyen kuir milenyallerin, konuk oyuncu kadrosunun zenginliği ve sürprizleriyle de gönüllere taht kuran Overcompensating’i bağrına basacağından hiç şüphem yok. Hikâyeniz ne olursa olsun, sizi açılma anınıza götüren her ilk gençlik dizisi ya da filmi, yaş kemale erse bile izlenmeye devam edecek, buna inancım tam. Benito Skinner da kendi dünyasına güçlü bir girizgâh yapıyor ilk sezonla. Bundan sonrası için, tutmayan karakterleri budaması ve cinsel kimlik kadar cinselliği de konuşur hâle gelmesi yeterli olacaktır zaten. Dizinin etrafında dönen tartışmalar mı? Onları konuşmaya bile gerek yok. Siz en iyisi, sıradaki obsesyonumuzla tanışmak için şimdiden yerinizi alın.