Wonder Woman

Yönetmen: Patty Jenkins | Oyuncular: Gal Gadot, Chris Pine, Robin Wright, Danny Huston, David Thewlis, Connie Nielsen, Elena Anaya, Lucy Davis, Saïd Taghmaoui, Ewen Bremner, Eugene Brave Rock | Senaryo: Allan Heinberg, Zach Snyder, Jason Fuchs (uyarlama), William Moulton Marston (çizgi roman) | 141 dakika | Aksiyon, Fantastik, Macera

Wonder Woman’ın bir kadın tarafından yönetilmiş ilk süper kahraman filmi olmasını bir kenara bıraktım (ki Patty Jenkins’in Monster’dan beri film yönetmesine kadın düşmanı Hollywood sistemi izin vermediyse toptan yazıklar olsun) acaba hikayenin kaynağının bir kadın süper kahraman olduğu ilk film mi diye araştırılabilir; lakin karşımızda üzerine çok da kafa patlatılması gereken bir zat-ı şahane yok. Wonder Woman, DC’nin istisnalar haricinde hep uyduruk gişe filmleri yapan Marvel’dan kopya çektiği, yükünü taşıyamadığı politik üstten bakışlarıyla epey yamalı ve istemsizce komik bir enkaz. Yılın ilk yarısında böyle fecaatlere vizyon takvimi fırsat tanıdığı için ciddiye alarak prodüksiyonu kanırtmanın pek bir anlamı yok. Fakat kadın ve feminizm kelimelerini basın turunda bir yere sıkıştırır iseniz sosyal medyanın üretimi politik doğrucular körü körüne yarattığınız hülyalı saçmalığa destek verebiliyor. Nitekim burada da kuralları parçalayamayacak kadar basit felsefesi, sevgi ile her şeyi kucaklayan pasifistlere yine ve yine ana karakterin cinsiyetini silikleştirerek cevap veren müsameremsi var. İkiyüzlülüğün son ihlalinde neredeyse kadın olmaktan sıyrılmış, robotik ve karakterin teslim edildiği aktris, nam-ı değer Gal Gadot, tarafından da yapaylaştırılan plastik bir çizgi roman yaratımı olmasa kadın anlatısı, kadınlar, kadın da kadın, kadının gücü, kadıııın çığlıklarını yiyeceğiz. Ama şu bir gerçek, ortaya çıkan ürün fevkaledinin f’si bile değil iken 21. yüzyılda hâlâ ihtiyaç duyduğumuz mesajı verip, koca koca stüdyolara yaptığı gişe ile nanik çekiyor. Kaliteden ve bilhassa siyasetinden ödün verdiği anlara tanıklık etmeden uzaktan sevilecek evlatlık, mihenk taşımız. Pederşahiliği gözlük ettin ezdin, aman ne iyi ettin. Aynı surette bir süper kahraman filminden yüzde yüz politik doğruluğu yakalamasını beklemeyi de planlamıyorum neyse ki. Yoksa soyamadığı Chris Pine’dan girer, son çeyrekteki 180 derecelik motivasyon değişimlerinden çıkarım. Şimdi söyleyin bana ey ahali, Wonder Woman’ın bu orijin hikayesi önümüzdeki yüzyıl içerisinde kaç kere sıfırdan uyarlanır?
Fesat Mukayese: Lucy > Wonder Woman